رابط هاي شبکه داخلي کامپيوتر
رابط هاي شبکه داخلي کامپيوتر
يک رابط شبکه ATM در قالب يک کارت لوازم جانبي. بسياري از رابط هاي شبکه داخلي هستند.
کنترلر رابط شبکه (NIC) سخت افزار کامپيوتري است که کامپيوتر را به رسانه شبکه متصل مي کند و توانايي پردازش اطلاعات سطح پايين شبکه را دارد. به عنوان مثال، NIC ممکن است يک کانکتور براي پذيرش کابل، يا يک آنتن براي انتقال و دريافت بي سيم و مدار مربوطه داشته باشد.
شبکه هاي اترنت
در شبکه‌هاي اترنت، هر کنترل‌کننده رابط شبکه داراي يک آدرس کنترل دسترسي رسانه (MAC) منحصربه‌فرد است که معمولاً در حافظه دائمي کنترل‌کننده ذخيره ميشود. براي جلوگيري از تضاد آدرس بين دستگاه هاي شبکه، موسسه مهندسين برق و الکترونيک (IEEE) منحصر به فرد بودن آدرس MAC را حفظ و مديريت مي کند. اندازه يک آدرس مک اترنت شش اکتت است. سه اکتت مهم براي شناسايي سازندگان NIC محفوظ است. اين سازندگان، تنها با استفاده از پيشوندهاي اختصاص داده شده خود، سه اکتت کم اهميت را از هر واسط اترنت که توليد مي کنند به طور منحصر به فرد اختصاص مي دهند.
راه اندازي شبکه هاي کامپيوتري اترنت در تکنويار و پيشگام رايانه.
تکرار کننده ها و هاب ها
تکرار کننده يک دستگاه الکترونيکي است که سيگنال شبکه را دريافت مي کند، آن را از نويزهاي غير ضروري پاک مي کند و آن را بازسازي مي کند. سيگنال در سطح توان بالاتر يا به طرف ديگر انسداد مجدد ارسال مي شود تا سيگنال بتواند مسافت هاي طولاني تري را بدون تخريب پوشش دهد. در اکثر پيکربندي‌هاي اترنت جفت تابيده، براي کابلي که بيش از ??? متر طول مي‌کشد، تکرارکننده‌ها مورد نياز است. با فيبر نوري، تکرار کننده ها مي توانند ده ها يا حتي صدها کيلومتر از هم فاصله داشته باشند.
تکرارکننده‌ها روي لايه فيزيکي مدل OSI کار مي‌کنند، اما هنوز به زمان کمي براي توليد مجدد سيگنال نياز دارند. اين مي تواند باعث تاخير در انتشار شود که بر عملکرد شبکه تأثير مي گذارد و ممکن است عملکرد مناسب را تحت تأثير قرار دهد. در نتيجه، بسياري از معماري‌هاي شبکه، تعداد تکرارکننده‌هاي مورد استفاده در شبکه را محدود مي‌کنند، به عنوان مثال، قانون اترنت 5-4-3.
يک تکرار کننده اترنت با چندين پورت به عنوان هاب اترنت شناخته مي شود. علاوه بر بازسازي و توزيع سيگنال هاي شبکه، يک هاب تکرار کننده به تشخيص برخورد و جداسازي خطا براي شبکه کمک مي کند. هاب ها و تکرار کننده ها در شبکه هاي LAN تا حد زيادي توسط سوئيچ هاي شبکه مدرن منسوخ شده اند.
پل ها و سوئيچ ها
پل‌هاي شبکه و سوئيچ‌هاي شبکه از يک هاب متمايز هستند زيرا آنها فقط فريم‌ها را به پورت‌هاي درگير در ارتباط مي‌فرستند در حالي که هاب به همه پورت‌ها ارسال ميکند. پل ها فقط دو پورت دارند اما يک سوئيچ را مي توان به عنوان يک پل چند پورت در نظر گرفت. سوئيچ ها معمولاً داراي پورت هاي متعددي هستند که توپولوژي ستاره اي را براي دستگاه ها و سوئيچ هاي اضافي آبشاري تسهيل مي کند.
پل ها و سوئيچ ها در لايه پيوند داده (لايه 2) مدل OSI کار مي کنند و ترافيک بين دو يا چند بخش شبکه را پل مي کنند تا يک شبکه محلي واحد را تشکيل دهند. هر دو دستگاه هايي هستند که فريم هايي از داده ها را بين پورت ها بر اساس آدرس MAC مقصد در هر فريم ارسال مي کنند. آنها ارتباط پورت هاي فيزيکي با آدرس هاي MAC را با بررسي آدرس هاي منبع فريم هاي دريافتي ياد مي گيرند و فقط در صورت لزوم فريم را فوروارد مي کنند. اگر MAC مقصد ناشناخته اي مورد هدف قرار گيرد، دستگاه درخواست را به همه پورت ها به جز منبع ارسال مي کند و مکان را از پاسخ کشف مي کند.
پل ها و سوئيچ ها دامنه برخورد شبکه را تقسيم مي کنند اما يک دامنه پخش واحد را حفظ مي کنند. تقسيم بندي شبکه از طريق پل زدن و سوئيچينگ به تجزيه يک شبکه بزرگ و متراکم به مجموعه اي از شبکه هاي کوچکتر و کارآمدتر کمک مي کند.
منبع : https://technoyar.net/
برچسب ها : رابط,های,شبکه,داخلی,کامپیوتر,